خلاقیت با آجر

خلاقیت با آجر موضوع جذابی است که میخوام در این نوشته بهش بپردازم. آجر کلمه ای بود که به محض شنیدنش من رو یاد ساختمون های نیمه کاره ای مینداخت که آجرها روی هم و سوار بر یک فرغون که با طناب بالا میکشیدند. حتی زمانیکه، یک کارگر آجر را برای همکار دیگه خودش پرتاب میکنه.

جز این موارد، با شنیدن اسم آجر زمانی را بیاد میارم که به مسافرت میرفتیم و از آن برای گذاشتن دیگچه یا کتری آبجوش روی آتیش استفاده میکردیم. توی آتیش هم سیب زمینی های کوچولو مینداخیتم. سیخ های گوشت و قارچ را هم روی آجرها میگذاشتیم تا حسابی کباب بشن و در نهایت هم نوش جان می کردیم.

 اگر بخوام به آجر دم دستی تر فکر کنم، یاد اینکه بزاریمش کنار در اتاق جهت بسته و کوبیده نشدن در با وزش باد، میفتم.

مصاحبه ی کاری

اما خب این تیتر مقاله که میبینید به یکی از مصاحبه های کاری من مربوط میشه. فردِ مسئول مصاحبه مدت زمانی بعد از شروع مصاحبه از من این سوال رو پرسید:

 – “اگر یک آجر داشتی، باهاش چیکار میکردی ؟”

 – واکنش من در لحظه اول : 🙁

از شوخی بگذریم واقعاً تعجب کردم نه از جهت نوع سوال بلکه از این حیث که شغلی که من بابتش رفته بودم جهت مصاحبه سِمَت منشی در یک شرکت معمولی بود. واقعاً سوالهای عجیب و غریب فرد مصاحبه کننده جای تعجب داشت. چه لزومی داشت تعیین خلاقیت من بابت آن سطح کاری البته تصور من از طراحی چنین سوالاتی بابت “تعیین سطح خلاقیت” آن هم از نوع خلاقیت با آجر بود. شاید هم  ایشون دلیل دیگری داشته که من متوجه نشدم.

به هر جهت نمیشد تعیین تکلیف کنی. باید هر سوالی میپرسیدن رو صادقانه پاسخ بدی. من هم بدون کوچکترین ایرادی از محتوا و نحوه سوال پرسیدن شخص مصاحبه کننده به سوالات پاسخ دادم. اولین چیزی که به ذهنم رسید این بود که ازش سوال کردم:

 “آیا آجری که داریم از این آجرهای سطح صاف هست یا حفره دار ؟”

– سوالم براش جالب بود و گفت: تو فکر کن آجری که داری حفره داره.

قدرت تخیل

منم پاسخ دادم: داخل حفره های آجر را پر از مایع ای مثل سیمان یا پارافین جهت شمع سازی میکنم. میتونم داخل حفره های آجر ورقه های روغنی یا نایلونی بزارم، اینجوری بعد از خشک شدن استوانه ها به دیواره ی آجر نمیچسبند. در اصل از آجر جهت قالب زنی استفاده میکنم. بعد از خشک شدن استوانه های ایجاد شده را در کارهایی مثل ماکت سازی و تزئینی بکار میبرم.

بعد از جواب دادنم در چهره ش رضایتمندی قابل لمسی رو احساس کردم. مواردی رو در برگه ی سوالات مصاحبه نوشت. یک مورد دیگه هم که به ذهنم رسید این بود که میتونیم از آجر حفره دار برای نگهداری کاکتوس های خوشگل کوچیک استفاده کنیم. به اینصورت که هر حفره حکم یک گلدون برای کاکتوس ها داشته باشه. در ابتدا میتونیم جهت تزیین آجر رو رنگ آمیزی و زیر حفره های آجر رو مسدود کنیم. بعد داخل حفره ها خاک ریخته و کاکتوس ها رو قرار دهیم.

مثل تصویر زیر:

گلدون قشنگی شد، نه ؟! حتی میتونید رنگ آمیزی را خاص تر انجام بدید. هر خلاقیتی که دارید به کار بگیرید تا آجر را از نمای خودش به چیزی بهتر تبدیل کنید. تا بیشتر از قبل شبیه گلدون به نظر برسه. در بخشی از منزلتون یا محل کارتون قرار بدید و با نگاه بهشون لذت ببرید.

بعد از مصاحبه

بعد از مصاحبه که به خونه اومدم خیلی به این سوال فکر کردم. واقعاً به جز ایده های که برای خلاقیت با آجر به ذهنم رسید از یک آجر چه استفاده های دیگری میشه کرد؟! وقتی تلاش میکنم و به جوابش فکر میکنم یاد یه داستانی میفتم. یه دانش آموز توو کلاس خوابش میبره. بعد از بیدار شدن میبینه روی تخته سیاه سوالی مطرح شده که باید جوابش رو تا هفته بعد برای معلم بیارن. دانش آموز به خیال اینکه این سوال جواب داره به قدری با انگیزه فکر میکنه که حلش میکنه. وقتی برای معلم میاره معلم بسیار تعجب میکنه. در اصل دانش آموزش یک مساله بی جواب و حل نشدنی را به جواب رسونده بود.

خیلی جالبه که یک سوال مصاحبه نه تنها باعث شد قدرت تخیل من رو بکار بگیره. بلکه مسبب این شد بعدها به شکل یک نوشته ای که دارید الان میخونید دربیارم. اینکه چقدر میتونه اتفاقات اطرافمون بهم ربط داشته باشه. من قبلاً فکر میکردم برای نوشتن لازمه دلیل محکمی وجود داشته باشه و یا دنبال یک سوژه ی خاصی گشت و آن را تیتر کرد و ادامه داد.

ولی مدتی که گذشت تجربیات مختلف زندگی در لحظه ای از زندگیم این رو به من فهموند که ما هر آنچه نیاز داشته باشیم برای رشد در اطرافمون داریم. فقط کافیه دقت کنیم و بیشتر ریز بشیم در مسایل و بی تفاوت نگذریم.

– شما چطور؟

• اگه یک آجر بهتون میدادم باهاش چیکار میکردید؟
• اگر مصاحبه کننده میگفت حتماً آجر باید سطحش صاف باشه، ایده ی شما چه چیزی میتونست باشه؟
• آیا به نظر شما هم این سوال جهت تعیین سطح خلاقیت میتونه مطرح شده باشه؟
• به نظر شما لازم بود برای سمت منشی یک شرکت معمولی چنین سوالاتی پرسیده بشه؟

سخن آخر

بهرحال مصاحبه مربوط به سمت منشی با انواع و اقسام سوالات مصاحبه کننده به پایان رسید. سوالات جالب دیگه ام پرسید. مثل این سوال که: بین غیب شدن و پرواز کردن کدوم رو انتخاب میکنی؟!!! ناگفته نماند آزمون کتبی تست هوش هم داشت! در مقالات دیگه ام در مورد اتفاقات جالبی که در مصاحبه ها یا محل کارهام افتاده نوشتم. مثل مقاله ای با عنوان “ذهن ایجاد کننده داری” مشاهده و مطالعه کنید.

اتفاقات قابل توجهی در اطرافمون میفته. سعی کنیم هر لحظه در زمان حال باشیم تا سیگنالهایی که بهمون میرسه رو خوب درک کنیم. عقب نمونیم از سفرمون در طول زندگی شاید خیلیا دارن به ما با روش های مختلف علامت میدن که باید در چه مسیری حرکت کنیم. مثلاً اینکه داستان نویسی و نوشتن میتونه استعداد ذاتی یک نفر باشه بدون اینکه بدونه و با وجود گرفتن سیگنالهای مختلف از طبیعت باز به شیوه خودش به اشتباه مسیر دیگری را پیش بگیره.

در صورتی که میتونست خیلی زودتر از اینها مسیر درست رو طی کنه. اینکه بتونی هر آنچه داری را گِرد هم بیاری، نقاط مختلف زندگیتو بهم وصل کنی و ربطشونو بفهمی. بعداً در یکی از مقالاتم در مورد اینکه چی شد بیشتر علاقه مند شدم به نوشتن صحبت خواهم کرد.